زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

                 اتفاقی مقابلم رخ داد

       وسط کوچه ناگهان دیدم

  زن همسایه برزمین افتاد

                    سیب ها روی خاک غلطیدند

                  چادرش در میان گردوغبار

 قبلا این صحنه را ......نمیدانم

درمن انگارمیشود تکرار

                  آه  سردی کشید, حس کردم

                   کوچه آتش گرفت, ازاین آه

  وسراسیمه گریه در گریه

   پسر کوچکش ,رسید از راه

                   گفت:آرام باش چیزی نیست

                  به گمانم کمی کمرم.......

  دست مرا بگیر و گریه نکن

   مرد, گریه نمیکند پسرم

                   چادرش را تکان داد, با سختی

                   یا علی گفت و از زمین پا شد

 پیش چشمان بی تفاوت ما

ناله هایش فقط تماشا شد

                صبح فردا به مادرم گفتم

          گوش کن این صدای روضه ی کیست

  طرف کوچه رفتم ودیدم

در ودیوار خانه ای مشکی است

                         با خودم فکر میکنم,حالا

                  کوچه ی ما چقدر تاریک است

                                       گریه,مادر,دوشنبه,در,کوچه, راستی!

                                                   فاطمیه نزدیک است!